Ik mis ze alle drie heel erg, vanavond, Mutti, Nichtje en Vespa. Was er maar iemand die ik de schuld kon geven of tegen schelden. Toch moet ik voornamelijk lachen als ik een poezen-condoleance-kaartje in de bus vind moet ik heel hard lachen. Welke idioot stuurt een condoleancekaart met poezenpootjes?
Het blijkt niets meer en niets minder dan de aftersales te zijn van de Dierenkliniek. Hartstikke aardig, natuurlijk.
Ik twijfel nu of ik een nieuwe poes zal nemen, want alle bezwaren zijn zo evident. Handenbindertjes zijn het, ze poepen, piesen, worden ziek, ontnemen je je vrijheid, etcetera. Maar ja vrijheid, wat is nu vrijheid? Doe mij maar een jeuzelende kat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten