Katten en katers

Naar het dierenasiel is altijd weer een ervaring. Er werkt doorgaans bijzonder (bezunner) personeel, dat veel van dieren houdt, maar niet altijd even sociaal vaardig is. Laat staan klantvriendelijk. Ze laten je eerst een half uur wachten en dan moet er in vijf à tien minuten tijd een keuze doen die de komende tien vijftien jaar van je leven nogal beïnvloedt.

Er zijn twee dierenopvangen in Amsterdam: een in Osdorp en een in Oostzaan (Stichting Dierenleed). Het is allebei mijl op zeven vanaf de oostelijk Oost. Vroeger zat er ook een dierenopvang in Oost, vlakbij hier, aan de Polderweg, tegen de spoorlijn aan. Daar logeerde Vespa weleens, voordat zij bij Riemer te logeren mocht.

Dat asiel moest dicht vanwege de plannen voor een prestigieuze wijk in het hart van Oost. Die prestigieuze wijk is er nog steeds niet en het voormalig asiel is gekraakt door jonge kunstenaars. De Polderweg en de Ookmeerweg werden gedwongen te fuseren, wat toen met veel gekrakeel gepaard ging. Oost en West samen, dat gáát toch niet. Nu staat er in de weilanden langs de Ookmeerweg een knalgroen gebouw, onder architectuur gebouwd. Als een soort gesloten kasteel. Ommuurd om het geluid van de immer de blaffende honden binnen te laten.

Zoals gezegd ben ik op zoek naar een ‘setje’. Twee. De dierenbescherming heeft een soort database gemaakt van de katten in alle asiels, met vreselijke foto's. Schrikkerige beesten in een kooitje. Daar kun je echt niet op afgaan. Dus ik erlangs. Door de afstand vanaf hier is dat een taakje van al gauw twee uur.

Er zijn heel veel leuke katten. Maar de meesten zijn zwerfkatten geweest, die kunnen niet op een appartement, verzekeren de verzorgsters mij. Die willen weer naar buiten. Dat geeft problemen. De Ookmeerweg heeft in mijn wensenpakket twee zwarte katertjes van 10 maanden. Beeldschoon. Oostzaan twee Noorse boskaters van drie jaar (wel langharig maar geen klitten, verzekert de verzorgster mij) en twee schildpadpoezen van ongeveer een jaar. Ik vind katers wel gróót. Er is ook nog een nestje van drie katjes, allerenigst. Maar drie, dat vind ik wel weer een beetje veel. En slechts twee van de drie nemen, daarvan breekt je hart. Vindt die verzorgster ook. Ze vindt sowieso mensen die fulltime werken en met een weekendrelatie aar een beetje raar voor katten.

Als ik nieuwe katten neem moet ik acht weken thuisblijven. Ze mogen ook niet op het balkon. Ze moeten ervan doordrongen raken dat dit hun huis is. Ik ga maar gauw weer naar huis, potje twijfelen.