Schrammen

Tegen alle instructies van het asiel in gaan de diertjes mee op reis. Met Vespa ging dat toch ook altijd goed. Morgenavond hebben we een 'jaarvergadering' (etentje) met Bobby's 'Whisky Club' (ken ik nog niet) dus in die zin is het is handiger als we dit weekend in Utrecht zijn. Maar ik moet acht weken thuisblijven. A ààà, zegt Bobby, ik wil graag voor je koken. Die vrijdagavonden zijn zo leuk! 

Nou goed dan. Dan moeten die twee karakters in die ene kattenmand. Ik heb een strategie bedacht, namelijk ze eerst een beetje uithongeren en dan met brokjes naar de mand lokken. En wel in de study, want daar hebben ze geen kans zich te verstoppen in of onder een bed.

Op zich lukt dat lokken aardig, alleen is dat bakje voer achterin de mand blijkt een misvatting. De schrokop van de twee positioneert zich in het mandje en gromt en slaat wie er in zijn buurt komt. Dat lieve broertje mag er echt niet bij. De schrokop slaat ons tot schrammens toe.

Uiteindelijk zitten er allebei in, krabbend en slaand, en vervoer ik ze door de nacht naar Bobby die biefstukjes gaat bakken zodra wij aankomen.

De hele weg van Amsterdam naar Utrecht ben ik als de dood dat ze uit het mandje ontsnappen en als gekken door de auto gaan jagen. Maar niets van dat al. En binnen een kwartier voelen ze helemaal thuis bij Bobby thuis. Het is een wonder.