Liefde zonder conversatie

Naar de film in Studio K. Naar '170 Hz’ gaan we, een film over een onvoorwaardelijke liefde tussen twee dove jongeren, Evy en Nick. Nick werkt in een garage met oldtimers en rijdt op een oude motor. 

Na een ruzie met Evy’s ouders die hun relatie afkeuren, vluchten ze naar een verlaten duikboot. Evy komt er langzaam achter dat de vrijgevochten, agressieve Nick een geheim met zich meedraagt. 

Liefde zonder conversatie. De gelieven communiceren in gebarentaal. Geluid - en de afwezigheid daarvan - is een belangrijk element in de ondertitelde film, die vanuit de dove personages wordt verteld. Het sounddesign van de film wil horenden duidelijk maken hoe het is om als dove te leven. Het is natuurlijk extra moeilijk communiceren als beide personen niet horen, maar toch is het verhaal universeel. Eerst is er vooral het verlangen, dan is tekst bijna overbodig. Dan komen er vragen, fricties. Die zijn extra wrang, omdat ze niet kunnen praten, maar eigenlijk is het niet echt anders dan bij horenden. 

De  landschappen waar de film inspeelt zijn prachtig sprookjesachtig en vervreemdend. Een daarvan zijn drie silo's op het hier nabijgelegen totaal lege Zeeburgereiland, waar ooit het Annie M.G.Schmidthuis in zal komen áls het gebied tenminste ooit ontwikkeld wordt.... Een futuristische villa in de bossen. Een onderzeeër in een plattelandshaven. De beelden van onder water. Het is een prachtig mooie film en raakt op een diep niveau.