'Mi Caballo Blanco'

Mijn tweede keer Ylandenkoor. Leen is ditmaal nieuwe en op proef mee. We laten Daan de tenor tussen ons in zitten. Dan kunnen we allebei op hem leunen. We zingen weer 'Pata Pata' en 'A Rose Touched By The Sun Warm Rays', net als vorige week. Pata Pata kan ik al bijna zelfstandig zingen. Leuk is dat: muzikaal geheugen. Nieuw zingen we vandaag 'Mi Caballo Blanco', Mijn Witte Paard' van Francisco Flores del Campo. 

Daarna is er gedurende 20 minuten groepsdiscussie over de vraag: Wat Voor Koor Willen We Zijn, Wat Voor Repertoire Willen We zingen? Hoe Geven We De Dirigente Feedback? Hpe Vaak Willen We Optreden? Moeten de Liedjes Makkelijk of Moeilijk Zijn. Zingen We Voor De Lol Of Hebben We Ambitie. Hoe Vaak Vergaderen We? Leen en ik doen niet mee, maar genieten volop.

Ik hoop dat Leen blijft, maar ze is tikje wispelturig, misschien wel té wispelturig voor een vaste kooravond. Wat héb je dan op maandagavonden, vraag ik. Werk? Nee. Dingen. Voorstellingen. Maar je kunt toch ook besluiten dat je op maandag kóór hebt? En dan geen andere afspraken maakt? Ik heb ertoe besloten, zeg ik ferm, of je meegaat of niet. Ik hoop dat je meegaat. Voor de gedeelde ervaring. En ik schrijf me definitief in bij de Penningmeesteres.

Ergens hunkert ze ook wel weer naar iets als een koor, bekent Leen. Want Ekfa heeft haar voetbalploeg. Die heeft zomaar 15 vriendinnen ineens. Daar hoef je alleen maar elke woensdag voor naar de training. Dus Leen hoeft zich alleen maar aan deze maandagavond te committeren. Daar het volgende week Paasmaandag is mag ze er twéé weken over denken.