Portierleed

Wij hebben gedoe met de Portier. Wij, dat zijn de collega's op ons kantoor. Vóór ons Kantoor strekt zich een groot leeg parkeerterrein uit. Je kunt er parkeren voor 0,10 cent per uur. Niet veel zult u zeggen. Dat klopt,maar: het kan niet langer dan 3 uur. Dan moet je bijstorten. Je moet op een werkdag 3 x naar beneden om de meter bij te vullen. Om 09 uur, om 12 uur en om 15 uur. De parkeerwachten van Cition, op Cition-scootertjes, staan om 11.55u al klaar om om 12.05u boetes uit te delen. Een boete kost 55 euro. Wanneer je geconcentreerd aan je werk bent of aan de telefoon, dan schiet het het er wel eens bij in. Grr!

Er is bij het Kantoor ook een binnenparkeerterrein. De bedrijven die in dit bedrijvenpand huren, kunnen daar parkeerplaatsen huren. Onze directie heeft er drie plaatsen gehuurd. Voor de directie. De rest van de mensen moet buiten tegen de bovenbeschreven condities. Maar er is veel leegstand in het bedrijfspand. Dus driekwart van de parkeerplaatsen op het binnenterrein staat leeg. 

In de hal van het gebouw zit een gepensioneerde meneer als Portier. Er zijn twee meneren. Eén werkt op maandag t/m woensdag, de andere op donderdag en vrijdag. Ik weet niet hoeveel ze ermee verdienen. Ze hebben heel weinig te doen. Een grotere doelloosheid kun je je nauwelijks voorstellen. Drie keer per dag komen er dus tientallen employés van boven voorbij hen hollen op weg naar de parkeerautomaat. En weerom. Balend.

Nu had de portier van maandag t/m woensdag een maand geleden bedacht dat hij ons op die lege parkeerplaatsen ging laten. Daar maakte hij zich bijzonder geliefd mee. Weken mochten we zomaar voor nop onder de slagboom door. We wuifden en groetten dat het een oordeel was. De portier van donderdag en vrijdag die ons niet binnen liet werd steeds minder geliefd...

Vorige week meldde de Portier van maandag t/m woensdag dat het niet meer mocht, want de mensen die voor die binnenplaatsparkeerplaatsen betalen waren bij het verhuurbedrijf gaan klagen dat er mensen grátis stonden. Dan wilden zij ook niet meer betalen. Dus nu moeten we weer steeds naar de parkeerautomaat. Grommend lopen wij langs de Portier, die er ook niets aan kan doen.

De donderdag-portier zit vandaag bijna te huilen. 'Het is al zo'n stom baantje', zegt hij. 'Wat ik allemaal wel niet over mij heen krijg! Ik kan er toch ook niets aan doen!'