Je zou het niet zeggen als je naar dit vredige plaatje kijkt, maar ze leiden af en toe tot hemeltergende taferelen. Bobby's moeder is al enige maanden behoorlijk aan huis gekluisterd en het lijkt Bobby leuk als ik ter opfleuring van alles & iedereen Rooie en Gele meeneem naar Maassluis. Bij wijze van verrassing. Nou vooruit dan maar.
Rooie en Gele hebben geen moeite met andere huizen, maar ze verslepen is niet fijn. Ze willen niet in het mandje en doen alles om dat te voorkomen. Vooral verstoppen achter en onder zware meubelen. Thuis kan ik ze naar het balkon lokken en dan is er geen ontkomen meer voor ze aan. Ik grijp ze onder hun lieve okseltjes en laat ze met gestrekte achterpootjes een voor een in het mandje zakken. Ze proberen te vechten, te ontsnappen, te krabben, maar ik win altijd.
Te Maassluis zijn ze onderzoekend onwennig, maar al met al best poeslief, tot ze doorhebben dat de reismand er weer aan zit te komen. Wat staan er een eikenhouten banken, stoelen, bedden, tafeltjes, dressoirs en andere meubelen in het huis van een schoonmoeder. Alles heb ik van onderen aanschouwd. Dit soort taferelen, je zou erom moeten lachen, maar ik verdraag ze niet goed na een heftige werkweek.
En zie nu dit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten