Wilfried

In Antwerpen ga ik na mijn interview nog even op bezoek bij Wouter C., die de afgelopen twee jaar twee nieuwe boekhandels geopend heeft in hartje Antwerpen, met een onconventionele aanpak. Ze heten 't Stad Leest en Othello. Het zijn bijzondere winkels en hij heeft bijzondere boeken, heel anders dan hier te lande. Hebberigmakend. (Dus ik koop er weer drie boeken bij, voor op de stapel 'nog-te-lezen'.)

We gaan een koffie drinken. Ik ga níet over de zaak van mijn vader praten, zegt Wouter. Maar eigenlijk wil hij niets liever. De zaak van zijn vader is een maand geleden failliet gegaan, een jaar voor zijn pensioen. Een groot bedrijf, met 200 medewerkers. Ik had gevraagd of zijn vader misschien óók een kopje koffie zou komen drinken. Nee dus, die kan geen mens uit het vak meer zien. We praten over alles. 'Doe je vader de groeten', zeg ik, 'en als hij wel wil praten dan kom ik wel weer naar Antwerpen. We mochten elkaar altijd graag.' 'Ja', zegt Wouter, 'dat weet ik, ik zal het hem zeggen. Ik vind dat hij moet praten.'

Heel ontroerend is het visitekaartje van de nieuwe winkel Othello. Daar staat een foto van het gezin van zijn vader op. 'Dat is Wilfried, rechts op de foto', zegt Wouter.