Nu we zo bezig zijn met het graf en de grafdekking mag ik in huis de sweet memories ook eens wat herinrichten. Ergens in een doos van twee verhuizingen geleden ligt de foto van Vati, ook in zijn kwetsbaarste laatste jaar. 1995. Als Mutti zo prominent aanwezig is, dan ook hij.
Mutti's foto staat op het altaartje in het kapelletje, waar ik nog elke avond een kaarsje voor haar brand. Die mag daar zo onderhand wel eens weg. Zij kreeg eerder dit jaar een mooi koninklijk lijstje met Murano-glas uit Venetië, waarvan de Geschwister zeiden dat ze het - al dan niet 'met alle respect' - wat overdone vonden, nu vind ik dat Vati ook een over-the-top fotolijstje mag. En op de piano. Tenslotte heb ik mijn haatliefde voor orgel en piano van/door hem.
Dat overdone, dat heeft een betekenis. Dat diepe doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg, dat slaan we er postuum nog maar eens uit. Eert uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de Here uw God u geven zal. Eren zullen we.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten