Vrienden

In de Domkerk is een boekwinkeltje en daar ligt het boek 'Vrienden' van de benedictijner monnik Anselm Grün. Ik voel nood aan reflectie op dit thema en vind dat hij vaak wijze dingen schrijft waar je wat aan hebt.

Het boek is een neerslag van een aantal avonden met vrienden en vrienden van vrienden over de betekenis en functie van vriendschappen in hun leven. In een maatschappij waar instituties minder belangrijk zijn, werkrelaties vaak can korte duur en liefdesrelaties sneuvelen, zijn vriendschappen belangrijke peilers/ankers. Grün maakt een groot onderscheid tussen vriendschappen tussen singles en mensen meteen relatie slash gehuwden, en tussen mannen-, vrouwen-, en gemengde vriendschappen. Ik heb het idee dat Grün erg uit een wereld met traditionele man/vrouw verhoudingen stamt. En ik mis de homo en lesbowereld waar vriendschappen vaak de functie van familie overgenomen hebben. Maar dit terzijde.

Een avond met vrienden en vrienden van vrienden praten over vreugden - en soms ook kwetsuren in vriendschap - lijkt me mooi.

Het is ook wel eens goed te bespiegelen wat wel en niet belangrijk is in vriendschappen in deze tijd waarin je de vriendschap niet alleen voedt met live ontmoetingen en telefoongesprekken, maar ook door middel van sms, twitter, facebook, e-mail, chat, slype en blogs je contacten onderhoudt. Over het palet van 'vrienden' bij Facebook is al veel gefilosofeerd. Voor veel mensen is dat een middel, een marketingtool, maar zelf wil ik dat niet op de manier. Ik geniet als familie, vriendinnen, bekenden wat met je delen waar je blij van wordt. Als je mensen volgt die je kent dan verheugt en verbindt dat ook extra. Ofzo.

Daar gaat dit boek natuurlijk helemaal niet over. Dit gaat over het wonder dat het hart openbloeit voor een ander. Over steun. Acceptatie. Respect. Vertrouwen. Trouw. Spiegel. Soms ook kritiek. Daar mag je dankbaar voor zijn.