Zaterdagmorgen

In mijn buurt heb ik de keus uit een Surinaamse/Hindostaanse Spar, een AH, en een Lidl. En niet te vergeten ontelbare Turkse supermarkten. Tegenwoordig ga ik best vaak naar de Lidl, want je kunt er goed parkeren. Kom daar maar eens om in Amsterdam-Oost. Ook ga ik naar de Spar, want die eigenaar vind ik zo aardig. Maar hij heeft lang niet alles ('Thaise curry? Wat is dat?'), het is niet altijd vers ('Neem die taugé maar gratis mee')  en hij is best duur. De Albert Heijn aan de Molukkenstraat is verschrikkelijk. Krap, vol, en alle lekkere dingen waarvoor je dan net naar AH gaat die hebben ze niet. Maar om nou helemaal naar de Watergraafsmeer te fietsen...

Omdat ik afgelopen december - toen ik m'n iPad kreeg - m'n abonnement op nrc-next heb opgezegd (hij werd de helft van de week niet voor 07 uur bezorgd, wat ze wel beloven) moet ik elke zaterdagmorgen naar de winkel. Daar is altijd even wat wilskracht voor nodig, want je wilt eerst ontbijten. Maar bij de ontbijt hoort de krant en we lezen de krant toch niet op de iPad. Dan is de keus: ga ik voor de krant eerst even naar de Spar en dan later nog een keer boodschapen doen? 

Terwijl ik langs de Spar fiets besluit ik toch maar naar AH te gaan. Dan ben ik in een keer klaar. Het is even slikken, want alle gangpaden staan vol met dikke Turkse vrouwen zonder haast en ze gaan niet aan de kant. De Marokkaanse vakkenvullers vullen wel, maar ze hebben zeg maar weinig productkennis.

Ik wil artisjokkentaart maken, maar kan de artisjokkenharten niet vinden. Hebben ze die niet of kijk ik niet goed? Vráág het nou gewoon, zegt een stemmetje. Maar ze weten toch niet wat artisjokkenharten zijn, zegt het andere stemmetje. Dat is een vooroordeel, Lucie Theodora. 'Mevrouw, mag ik wat vragen?' 'Natuurlijk', zegt ze aardig. 'Weet u waar de artisjokkenharten staan.' '???' 'Artisjókkenharten.' '???' ' 'Ar-ti-sjokken-harten!' (Hoe breek je dat woord af? Kan het nergens vinden). '???' Ik zeg maar 'Dank u wel' en loop weer door.

Bij de Servicebalie herhaalt zich het nog een keer. 'Mag ik de Trouw van u?' Want Bobby leest de Trouw. '???' 'De Trouw, alstublieft.' '???' En dat terwijl die gewoon op de counter ligt. 'Daar ligt-ie', wijs ik. '???' Ik vind dat best moeilijk op zaterdagmorgen.