Zo heet het plaatsje waar wij verblijven, ten oosten van Horta, waar onze beeldschone Quinta das Buganvília staat. Het is een niksig dorp, misschien was het ooit wat, maar nu is het doorsneden door én een landingsbaan én een vliegveld én een provinciale weg. Het bloemrijke landgoed loopt theoretisch tot aan de Oceaan, ware het niet dat daar die landingsbaan tussen gelegd is. Het heeft een eigen tunnel onder de landingsbaan door. Zal wel deel van de afkoopsom geweest zijn. Het is stikdonker in die tunnel en er zijn verrassende hoogteverschillen, dus je er niet zonder zaklantaarn in.
De mensen die de quinta nu runnen zijn hartstikke aardig. Ze komen uit Lissabon en huren het sinds vijf maanden. Met al dat land is het niet te betalen om het te kopen. Zij is architecte van beroep en doet nu de was en de kamers. Haar man houdt van vissen en had een droom... Zo kwamen ze hier. Zoals die dingen gaan.
Vandaag doen we qua wandelen niet veel meer dan een ommetje - door de tunnel onder de landingsbaan door langs en oceaan en dan via de provinciale weg terug. Wat is er veel te zien. De gewassen. De dieren. De tuinen. Zoals hoe ze hun ossen verwennen! Met drie soorten groen per os.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten