Heel het eiland Flores hangt onder een dichte wolk, maar volgens de aanwijzingen van Henk is het op het zuidelijke puntje van het eiland bij Lajes das Flores tropisch en altijd mooi weer en laat hij daar een wandeling geregeld hebben. Een heen en weertje langs de kust.
Tussen de meest bizarre vulcaanvormen door rijden we in dichte wolken naar het 'tropisch microklimaat'. Af en toe stoppen we onderweg bij een 'miradouro' voor een foto. Er moet van deze reus wel weer een echt fotoboek komen.
Diep in mijn hart hoop ik dat het rechte lijntje de op kaart een horizontaal heen en weertje als wandeling betekent, maar mooi niet: het is 300 meter stijl naar beneden en weerom omhoog. En dat is behoorlijk veel en zwaar en eindeloos. Beneden is er natuurlijk een beloning: een schitterend vruchtbaar stukje land (fajã) met bananenplantagetjes en een zwart strandje waar de oceaangolven op aan komen rollen, gigantisch, eindeloos. Het lijkt wijzer er niet in te gaan. Henk van Stap waarschuwt in zijn begeleidend schrijven ook voor 'sterke onderstromen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten