Meisjesstrand

Het is vandaag zó heet op São Miguel en er is zo weinig beschutting bij ons huis, dat we tegelijk zeggen: laten we gaan zwemmen. Dat klinkt eensgezind, maar over de bestemming zijn we het niet meteen eens. Bobby wil weer naar zo'n wild poeltje tussen de rotsen,ik wil liever naar iets wat er uit ziet als strand, naar een 'meísjesstrand', zeg ik. Dat heb ik op een foto gezien: bij Mosteiro. Het is tenslotte mijn vuurdoop in de Atlantische Oceaan.

Het 'meisjesstrand' ziet er ondanks het zwarte zand en de zwarte rotsen toch best een beetjegezellig uit: mensen met kleurige handdoeken en parasolletjes. En ze doen beachvolleybal. Universeel strand, zou je zeggen.

Maar die gólven. Eerst zie je ze niet, want er is nauwelijks branding, maar als ze je meenemen de oceaan in of je teruggooien op het strand, dat is ongekend. Je zou er zo bebloed weer uitkomen. Bobby probeert nog aan de zijkanten van het strand bij te snorkelen, maar dat zit er ook niet in. Veel te wild, die Oceaan. Dat heb je op die Jongensstrandjes niet, vertelt hij, die zijn veel beschutter. En zo is er zomaar weer een dag op de Azoren voorbij.