De mede-meditatiegenoten zijn allemaal boven de arbeidsgerechtigde leeftijd. Het zijn er trouwens maar vier: twee dames en twee heren. Vandaag is er een nieuw oud heertje bij die hoegenaamd geen lichaamscoordinatie heeft. We moeten wat met de armen klapwieken, een 'lemniscaat', en deze nieuweling kan het helemaal niet. Heel aandoenlijk.
Zen zijn allemaal katholiek en vinden het een beetje onwennig in deze lutherse ruimte. Dat ik hier - maar ook bij hen op Solder - vreemd en onwennig was en ben, vertel ik maar niet. Het is ook niet meer helemaal waar: ik ben inmiddels best een beetje thuis in het katholieke Umfeld: hun kerken, hun boekhandels, hun kloosterorden, hun heiligen, hun iconen. Maar de Leer en daarover praten, dat hoef ik niet. Ik geniet het liefst woordenloos. Al dan niet met muziek. Thoms lievelingsmuziek is deze Byzantijnse cd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten