Kunst kijken

Gekocht te Ermelo: Dijkshoorn kijkt kunst door Nico Dijkshoorn. Kunst genieten is een kunst. Hoe meer kunst je kent, hoe meer het genieten is denk ik. Je merkt dat het vaak goed doet als je de echo van andere stijlen en kunstenaars herkent. Teksten bij kunstwerken zijn vaak een bron van satire. Vaak staat er niet meer dan een titel en een jaar dat en een plaats.

Wat aardig is aan rondlopen in een museum dat daar vaak echtparen (in de weg) lopen waarbij de man op docerende toon al zijn weetjes aan zijn vrouw gaat uitleggen. Hij heeft het ook maar net op een blaadje gelezen, maar doet voorkomen alsof hij uit zijn diepe diepe kennis put.

Je kunt ook een audiotour op je hoofd zetten, dan is het een curator die je de weetjes vertelt. Maar het zijn bijna nooit léuke, aanstekelijke teksten.  Bij het Kröller-Müller zijn ze zich daar tenminste van bewust. De teksten zijn toegankelijk, maar het kan nóg leuker, moeten ze gedacht hebben.

Vorig jaar stelde Dijkshoorn voor het Kröller-Müller een audio-rondleiding samen. Hij schreef teksten bij een aantal kunstwerken en sprak die in. In dit Dijkshoorn kijkt kunst staat -  behalve de teksten en afbeeldingen van deze tour - ook een grotere selectie kunstwerken, waar Nico zijn observaties aan toevoegde. Het is bevrijdend om al die associaties en invallen van hem te lezen. En aanstekelijk. Je vrij te voelen om te denken wat je wilt als je naar kunst kijkt. Kunst genieten kan ook zónder al die ballast van weetjes.

Woensdag  maakte ik van elk kunstwerk dat me wat deed een foto met de iPhone. Het leek me leuk om te beschrijven wat het me deed, waarom ik dat kunstwerk gefotografeerd heb. Het verband tussen de dingen ben ik zelf, zal het wel zijn, zoals ook een boek met columns van Remco Campert heet dat ik laatst kocht. Dijkshoorn maakt je kunstervaring wel los.