Ik zie bij de morning prayer twee personen: een mevrouw van in de zestig in een pij die de gebeden en palmen voorzegt, en een heer van in de zeventig die het publiek is dat de antwoorden prevelt. Hij moffelt mij een psalmboek toe, dat ik mee kan doen. Dat doe ik natuurlijk niet. Maar ik vind t wel mooi: elke ochtend in deze gigantische kathedraal twee biddende mensen.
Wat ook wel mooi is is dat mijn aanwezigheid bij dat gebed niet onopgemerkt blijft en interessante gespreksstof met deze en gene oplevert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten