Klapa

Ik val na het eten weer eens enorm in slaap. Het was me het dagje wel. Die begon met sommen om kwart voor zeven. Daar wijd ik verder niet over uit, want dat hoort niet hier. Zus4 zei: 'Daar heb je allemaal geen idee van als je jouw blog volgt. Dat is allemaal zo gezellig. 'Ja', reageer ik, 'daar blog je niet over.'

Buurman belt aan. 'Wil je een biertje', vraag ik. Ik heb nog een paar verrukkelijke abdijbiertjes uit Egmond. We gaan muziek draaien. Van het een komt het ander en zo verzeilen we in Kroatische Klapa-muziek. Die heb ik voor het eerst gehoord in Cavtat en toen meegenomen uit Dubrovnik. Buurman is muzikant en helemaal verrukt van de baslijn in deze Kroatische muziek. Hij zingt de bas mee en ik de bovenlijn op tenorhoogte. Zo komt het allemaal toch nog goed met deze dag. 

Buurman verheugt zich er al op dat ik met pensioen ga. Dan gaan we een bandje beginnen, vindt hij. Dat duurt nog twaalf jaar, zucht ik.