Papegaai

We gaan weer eens naar de kerk De Papegaai in de Kalverstraat. Doorgaans zingt er het verrukkelijke koor Ensemble Rafael, maar dat is tegenwoordig eens per maand een zondag vrij. Vandaag dus.

Vijf, zes jaar geleden ging ik hier voor het eerst naar toe ging. Lopend vanaf de Elandsgracht. Ik had een hang naar een kerk, maar ik wilde de teksten van het preekgestoelte niet horen of verstaan. Zo vonden we de Latijnse Hoogmis in De Papegaai. Er was er ook een in de Krijtberg, maar de Jezuïeten daar vond ik op de een of andere manier te hoogmoedig.

Vandaag is het op de een of andere manier een beetje treurig in De Papegaai. Er zijn maar veertig mensen in de zaal. De geluidsinstallatie werkt niet goed, zodat je niets verstaat en er voornamelijk galm klinkt. De priester van deze kerk doet zijn best, maar hij is niet al te charismatisch. En dan hebben we nog de oude kromme Surinaamse misdienaar die zelfs als de geluidsinstallatie wèl werkt door zijn bijzondere accent niet te verstaan en die vooral deernis wekt. Elk jaar loopt hij krommer. En de priester, toch al niet een wonder van toeschietelijkheid, is vandaag nog schuwer dan anders.

Anyhow. Even weer positief. Maar er is wel een mooi ander koor, Ecclesiae Tuae, dat Gregoriaans zingt. Zes mannen in witte pijen en een opzwepende dirigent. Liefst wil hij al die 40 mensen in de kerk aan de jubelzang brengen, zo te zien, maar op enige bejaarden na zingt niemand mee.

Het is goed er te zijn. Vijf kwartier in meditatieve rust. En daarna een kopje kov in het nieuwe NRC-gebouw aan het Rokin. Hoe zou het daar zijn als die metro ooit klaar is?

Há! Voor het eerst is er een 'filmpje' op YouTube van het Ensemble Rafael. Een geluidsopname.