Toen ik mijn rijbewijs haalde en kort daarop mijn eerste bolide kocht vroeg ik mij bezorgd af hoe dat zou zijn als ik een lekke band kreeg. Ik had geen idee. Een autorijder wordt meen ik geacht zelf haar band te kunnen verwisselen. Daar zijn onze Vrienden van de Wegenwacht niet voor.
Indertijd had ik een baas Klaske, en die had dat ook. Dus gingen wij samen naar een vrouwen-autoklus-cursus ergens op een bedrijvenpark in Utrecht. Zo'n vijftien vrouwen werden in een rode overall gestoken en mochten kijken naar een meneer die het vóórdeed. Het was vast een goeie monteur, maar educatief was hij niet zo onderlegd. Ik weet dat ineens de krik onder de auto zat, maar dat ik helemaal gemist had hoe wat en waar. Laat staan dat ik verder nog iets meepikte, want ik wist stap 1 toch niet.
Al die 20 jaar nu alweer dat ik mijn bolides rijd heb ik nooit een lekke band gehad. Ik heb nog steeds géén idee.
Nu ik met een lekke band in Overvecht sta bel ik maar naar Bobby. Hij heeft sinds ik deze auto kocht al drie handboeken over autoklussen gekocht en handigheden achter in mijn auto gestald. Dus hij vindt het leuk. Ik hobbel met de lekke band naar Pijlsweerd en parkeer de bolide op het pleintje Monicahof. In de zon onder de bomen.
Mijn vrije feestdag loopt uit op úren op dit pleintje. Dat is een educatieve middag! Stap voor stap leren we uit de boeken waar je de krik zet en hoe je een band verwisselt. Wat we missen aan gereedschap kopen we bij de Gamma op de hoek. Nu snap ik het helemaal en kan ik het (hopelijk) ook. Maar eerst morgen naar de garage voor een nieuwe winterband.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten