Te Zwolle

Ik ben ook wel eens chagrijnig, maar vandaag denk ik bij voortduring: Wat heb ik toch leuk werk. Vandaag doe ik na een interview in de Betuwe een kennismaking met de heer W. uit Zwolle. Hij bouwt al jaren aan zijn Broerenkerk om daar een culturele winkel in te openen: boeken, muziek, beeldende kunst, restaurant, optredens. Die kerk heeft hij een paar jaar geleden gekocht, toen alles economisch nog goed ging. Maar hij zet door. Hij gaat half mei open, zegt hij. we gaan het voorbespreken.

Hij ontvangt me in het oude kantoor van de firma in het oude centrum van Zwolle. Het is 15e- of 16e-eeuws met oneindig veel historische details. Alle boeken die hij uitgegeven heeft staan in de kast. Er hangt ook een geschilderd portret van hemzelf, van twintig jaar geleden.Allemaal oude meubels. Wauw, wat een plek.

Hij vertelt me alles, en dan kuieren we naar de kerk in kwestie, die ooit - vóór de Reformatie -  een Dominicanerkerk was met klooster. In dat voormalig klooster zit nu het conservatorium. Er staan allemaal busjes van werklieden om de kerk, binnen is het al bijna af, nu wordt er buiten nog volop gebouwd.

Prachtig! Wat een lef, wat een ambitie, ik ben ernstig onder de indruk. Hoe ervaart u dit in dit tijdgewricht, vraag ik. Maakt u zich geen zorgen? Natúúrlijk maak ik me zorgen, zegt hij