Dan doen we nog een wandeling naar de Ermitos San Marcos. Het is een kapel. We weten niet hoe die eruit ziet, waar die ligt en waar een pad is, maar we dalen op goed geluk af en dat wordt een hele mooie wandeling langs een ruige vulkanische kust met alleen maar hoge zwarte bergen om ons heen. En de wonderlijkste vetplanten.
Het kapelletje blijkt een eerbetoon aan de eerste bewoners van La Gomera te zijn die vanaf die woeste onmetelijke oceaan op dat piepkleine eenzame strandje afgezet werden van een zwart onherbergzaam land om daar iets te gaan bouwen. Je kan je geen voorstelling van dat leven maken. En dan ging er op dat strandje een kluizenaar in een kluis zitten.
Dit is een goeie dag. Tussen de wandelingen door mogen we op bed boekjes lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten