Henks schuld

Met de andere Nederlanders die ook met Stap reizen nemen we de wandelroutebeschrijvingen van Henk door. We zijn het erover eens dat die niet altijd precies geformuleerd en up to date zijn. Dat betekent dat je regelmatig met de handen in het haar staat en wel in the middle of nowhere - wat kan Henk hier bedoeld hebben?

Vandaag doen Bobby en ik de gemakkelijkste inloopwandeling bij Las Rosas. Ook vanwege mijn nieuwe wandelschoenen. Het is bewolkt en koud (het zou ook eens niet) maar dat geeft niet. We hebben onze fleeces en waterdichte regenjacks. De uitbundige bloemen dichtbij en de verre uitzichten veraf maken veel goed.

Helaas. Zelfs bij deze eenvoudige 'inloopwandeling' verdwalen we al. Bij een wit huisje (dat geen huisje is) moeten we scherp naar rechts. Klopt dat wel? Laten we het toch maar toen, besluiten we. De conclusie - een uur later - is dat we daar waarschijnlijk toch linksaf hadden gemoeten. Ook al schreef Henk 'rechts'. Nu komen we in een verkeerd dal terecht. Dat scheelt zo weer een uur.

Een andere aanwijzing is een bruin huis omgeven door palmen. Dan zie je wel een bruin huis omgeven door bomen, maar niet door palmen. Uiteindelijk lopen we maar via de asfaltweg terug en proberen we niet elkaar de schuld te geven, want het is de schuld van Hénk. Het is een spirituele oefening in flexibiliteit en grootmoedigheid als je wandelt op zijn aanwijzingen.

Bij een restaurant - eindelijk koffie - krijgen we koffie met zure melk. Op het toilet is geen toiletpapier, wel hangt er een geïllustreerde instructie over het belang van handen wassen.

Men kan ook in een vakantieresort gaan, zeggen we tegen elkaar, een Club Mediterrannee ofzo. Dan weet je wat je betaalt en wat je krijgt. Maar dit is leuker. Ja dit is leuker.