Schoonmama te Maassluis loopt weer, zònder krukken. Helemaal los. De heupoperatie de dag voor Kerst heeft zijn werk gedaan. It's a miracle. Na al die maanden in de rolstoel kan ze weer tafel dekken, thee zetten, koken, afwassen en wat al niet. Wat een genoegen.
Bij haar aan de eetkamertafel wachten we op het telefoontje van de makelaar. Ik geloof al lang niet meer dat het doorgaat en ga op Schoonmama's iPad alvast nieuwe woningen zoeken.
En dan komt het telefoontje. 'U heeft het huis,' zegt de makelaar. We zijn helemaal stil. En nu nog misselijker.
Ik loop naar het kantoor van Notaris Jansen aan de Haven van Maassluis voor foldertjes. 'O', zegt de mevrouw die mij ontvangt. 'Woont u in Amsterdam? En gaat u naar Leidsche Rijn? Ik zou zó graag in Amsterdam wonen. Maar nu woon ik hier.' 'In Maassluis?' 'Ja, in Maassluis. Vroeger woonde ik in Maarssen. Wat zou ìk graag in Amsterdam wonen.'
'Zeker de Liefde, dat u dan nu hier woont', opper ik. 'Ja', antwoordt ze, 'Wat zijn we volgzaam hè.' En dan vervolgt ze snel: 'Maar verder niet hoor, verder niet!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten