Naald en draad

Ik krijg commentaar dat mijn zwarte broek zo wijd zit. Op zich is dat wel een complimentje waard, maar een te wijde broek is ook niet flatteus. Wat nu? In vijf maanden tijd ben ik ca 7 kilo afgevallen en nu heb ik nog 5 te gaan. Het gaat langzaam, maar het gaat door. Ik heb niet zulke eet-obsessies meer. Kan heel tevreden zijn met glaasjes water en als ik mij af en toe toch nog te buiten ga: so be it. 

Maar de broeken zijn een probleem. Ik heb ze in diverse vormen en maten. Eigenlijk past geen een goed, behalve mijn nieuwe excentrieke hippiebroeken uit La Gomera. Maar die kun je niet alle dagen aan. Dat is meer voor feestjes. En mijn twee Sissy-Boy-Workers. Maar van de ene is vorig jaar de knoop af gesprongen. Grr. Naai er dan even een nieuwe knoop aan, Lucie Theodora, zou je zeggen.

Waarom ik dat almaar uitstel. Het heeft te maken aan het gebrek aan fournituren-zaken heden ten dage. Vroeger kocht je knopen, naalden en garen bij V&D. Maar die hebben dat al lang niet meer. Nu ben je aangewezen op een Sorbo-rek bij de supermarkt, als ze die al hebben. Maar wat daar te koop is: alleen maar naalden met veel te kleine oogjes. Daar krijg ik de draad niet in! Ook niet met leesbril. Je denkt alleen maar: ik kan die broek wel weggooien, want ik kan geen knoop meer aanzetten. En je brengt toch niet je broek naar het Naaiatelier voor een knoop?

Vandaag raap ik me bij elkaar en poog ik op de tast de draad door het oogje te frutten. Misschien is het op enig moment zomaar raak. En zowaar. Nu heb ik weer een extra passende broek.