Vergeten

De dag brengen we door op het gele balkon. De zon schijnt nauwelijks. Daardoor is het heel aangenaam. en toch in de bikini. Misschien word ik toch iets minder wit. Hoe dan ook: de gedroomde vakantiedag met niets dan het boek.

Ik lees in 'De vergeting' van Daan Heerma van Voss. Inderdaad een broer van Thomas, van wie ik vorige week 'Stern' las. Dat is handig aan de e-reader, als er wifi is heb je in den vreemde een Nederlands boek zo gekocht. Hier liggen vooral Duitse Canaria-crimi's in de winkel. Vorig jaar op vakantie op de Azoren kocht ik nog een Duitse Azoren-crimi. Nooit gelezen.

Dit 'De vergeting' is een hallucinerend boek over één dag totale vergetelheid. Op een dag werd Daan wakker en wist hij niets meer. Alleen nog zijn naam. En hij had een telefoon met namen erin die hem niets zeiden. De naam Daniël staat vier keer in zijn telefoon. Na een paar dagen belt hij hem. 'Daniel, ben jij degene die ik zou bellen als er stront aan de knikker is?'

Hij kiest voor de literaire bewerking van die periode, niet louter de feitelijke en medisch-wetenschappelijk gedocumenteerde. De combinatie uitvergroting/grootspraak en de relativering daarvan doet me deugd. Het is de jeugd, denk ik dan maar op deze 56e verjaardag. Dat is zo mooi en ook zo eindig aan de jeugd. Mooi wel dat-ie dan van de eenvoud van Kopland houdt. Dat hij dat herkent.