We zitten op Leens balkon wat over het journalistieke metier te filosoferen. Hoe gaat dat bij jullie? Bij ons gaat dat nét zo! Precies wat een mens nodig heeft.
En verder hebben we het over de violen. In tegenstelling tot de violen op míjn balkon bloeien die op Leens balkon uitbundig. Niks dood. We proberen te achterhalen hoe dat kan. Leen heeft deze gerania en violen sinds haar verjaardag, 2 mei. Haar moeder Dien heeft hun twee balkons met bloemen ingericht. Als verjaarscadeau. Dat is niet niks. Ze is er twee dagen mee bezig geweest, drie tot vier trappen op met die bloemetjes slepen en verpotten.
Het is het beste verjaarscadeau ever, vindt Leen. Wel een beetje een moeder-smaak, qua bloemetjes. Toen Ekfa er nog tijd en energie voor had stonden er andere bloemetjes, maar Leem vindt ook deze geweldig. Bloemen op het balkon staan voor zorg, zelfzorg, respect voor het leven en de natuur en wat al niet. Maar je moet het wel dóen allemaal. En Ekfa en Leen doen het nu even níet. En dus zijn ze Dien onmetelijk dankbaar. En zullen ze geen waterbeurt overslaan. En daarom staan die violen er zo mooi bij.
Misschien zijn mijn violen zo dood omdat het eenvoudigweg hun tijd is. Ik ben er al in maart mee begonnen, veel eerder dan 2 mei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten