Zei de goeroe: The present is the present en oneens lig ik ziek te bed. Is het eten verkeerd gevallen? De temperatuurverschillen? De vette omeletten in Demir Kapija? Hele nacht lig ik te woelen met een enorm rotgevoel in het hele systeem. Vanmorgen maar de verlossende vinger in de keel. Gatver. Ik ga nooit meer eten hier.
Dit is een beddag. Beschuitjes met geraspte appel, wat wij vroeger kregen ter herstel, dat hebben ze hier niet. Voorlopig blijft het bij vanuit bed kíjken naar het Meer van Mavrovo. In het Mavrovo National Park.
Als ik al zou moeten benoemen wat present van deze dag is, dan is dat misschien dat ik helemaal niets hoef en nutteloos in bed mag liggen. Maar lekker is het niet.
Aan het eind van de middag dag ziet het uitzicht er zo uit:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten