Prilep

Met pijn in het hart verlaten we Dihovo en we rijden welgemoed naar Prilep, dat een 50 km boven Bitova ligt, vanwege het idee dat het wel fijn is om in of in de buurt van een levendige stad/plaats te zijn. Ik vind Prilep echter drie keer niks. Het is er warm en stoffig. Er zijn geen mooie gebouwen en parken en er zijn ook geen aardige onderkomens.

Om niet al te snel te oordelen lopen we afzonderlijk elk een uurtje door de Turkse wijk en de markt, maar dan hebben we het ook wel gehad. Warm. Steen. Er is een Tabaksmuseum want dit is een tabaksstad, en er is een beroemd klooster in de bergen, maar dat is 4,5 km lopen. Omhoog. Dat klooster speelt een hoofdrol in de eerder aangehaalde bekroonde Macedonische film 'Before the Rain'. Sorry, maar die 4,5 km omhoog, midden op de dag, dat doe ik niet, zeg ik.

Dan gaan we na de lunch maar weer rijden. Door waanzinnig lege berglandschappen naar het wijngebied. Twee miljoen mensen leven op een gebied zo groot als Nederland. Dat zijn er niet zoveel. Dan heb ook hele stukken leeg.

We zoeken in dit wijngebied een leuk Moezelstadje, maar dat is er niet. er zijn nergens hotels of rooms. De tocht brengt ons uiteindelijk in Demir Kastije. Daar zou een oude wineyard met pauwen die kamers verhuurt. De wineyard vinden we wel en de pauwen ook, maar kamers verhuren ze niet. Zo'n dag van even doorzetten.