Jardin d' Amour (1)

In de nieuwe Polare-boekhandel te Almere koop ik het boekje 'Flora in de kunst en de literatuur' van de Britse kunsthistoricus Edward Lucie-Smith. Over mensen en hun diepe behoefte aan paradijselijke tuinen en hoe die dan weer geschilderd zijn. Door de eeuwen heen. Ik lees het in bed en word er heel blij van.

Er valt een hoop over te verhalen, over mensen en hun tuinen en de schilderijen daarover door de eeuwen heen, teveel om op te noemen. Bij elk plaatje denk ik: zal ik dat in mijn blog plakken? Maar bij deze weet ik het zeker. Het doet onmiddellijk denken aan de queeste van het afgelopen weekend: het Huis aan de Vecht.

Nu de vakantie voorbij is pakken we de draad van het huizen zoeken weer op. We bezoeken weer een woning in de Rivierenwijk, ditmaal een zijstraatje van de Jutfaseweg. Die Jutfaseweg is op zich een leuke straat, maar dat zijstraatje niet zo. Vind ik dan. Ditmaal is Bobby echter onvoorwaardelijk vóór. Het hele weekend somber ik gelaten: moet-het-dit-dan-maar-worden,-want-anders-wordt-het-nooit-wat? We lopen nu eenmaal warm voor te verschillende huizen. Het vergt best veel optimisme om met het project door te gaan. 

Aan haar keukentafel vertel ik alles aan Hani501. Daar bekijken we de Utrechtse huizen en buurten en straten met Google Streetview, en ze biedt aan: zal ik mee? Ze vindt Bobby's droomhuis namelijk helemaal niet zo stom, het is ruim en totaal oningevuld, maar dat heeft als voordeel, zegt ze, dat je het wel helemaal zelf kan invullen, kijk dat tuintje...

Als ik in mijn nieuwe boek op dit 15e-eeuwse miniatuur stuit, ('Jardin d'Amour' heet het, het is van Loyset Liédet), dan denk ik: Ach, het komt allemaal wel goed. 'Heus wel weer goed', om met Brigitte Kaandorp te spreken.