In dit mooie maar totaal ingeslapen dorp Daverdisse is echter een Centre Touristique dat vanaf dinsdagmorgen open is. Zie foto. Buiten had ik al opgemerkt dat er hier Wifi is, dus ik wandel er dinsdagmorgen vol verwachting naar toe, dan kan ik hopelijk de foto's van de telefoon ook met de iPad synchroniseren om vanaf te tekenen.
Er werkt hier een oude dame op het Centre Touristique, volgens mij komt er hélemaal nooit niemand langs. En dan kom ik. Mijn Frans is tres pauvre en haar Nederlands ook: maar gaandeweg begrijp ik echt wel dat zij mijn wens niet gaat ingewilligen. Aanhouden en smeken helpt niet. Néé, de Wifi-code, die krijg ik niet. Ik mag op de klantencomputer voor 1 euro per uur. Wat is nou 1 euro? Ja maar, probeer ik nog, dat is het niet; ik heb alles wat ik wil schrijven al lang geschreven! En mijn foto's. Ik hoef het alleen maar even via de Wifi te sturen! Maar ze is onvernurwbaar: de wifi-code krijg ik niet. Nee, nee, nee. Non.
In een achterzaaltje staat een hele oude computer. Om mij heen stoelen op een vergadertafel gestapeld: Zij logt in en verlaat mij dan weer. Deur dicht. Daar zit ik dan. Het toetsenbord is totaal anders dan ons toetsenbord. Ik kan nergens de '@' vinden. Vraag dat maar eens in het Français: 'Madame, hoe vind ik op uw toetsenbord de @?' Het is ook weer volstrekt anders dan het Duitse toetsenbord: Ik typ alle letters en woorden fout. Er is geen lol aan zo. Dan maar even niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten