Uitzicht uit mijn werkraam. Sinds ik op zielloze industrieterreinen werk plak ik plastic bloemstukjes op de ramen. Surrealistisch, niet? Ik heb ze ooit gekocht bij een museum te Wenen, toen we net naar de Naritaweg bij Sloterdijk waren verhuisd. Voor alle collega's één. Sindsdien werd het erger qua locatie, tot Capelle aan toe, dus over de Joan Muyskenweg hoor je ons niet meer klagen. Maar mooi is het niet. Of sfeervol. Of wat dan ook. De bloemen en het fotobewerkingsprogramma fleuren het enorm op. De moraal van dit verhaal: Je kunt gewoon overal wat van proberen te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten