Als de mensen vragen: 'Hoe is het nu met het nieuwe huis? Wanneer is het klaar? Zijn ze al aan het bouwen begonnen?' dan moet ik heel diep ademhalen. Het namelijk niet uit te leggen wat er aan de hand is. Ik probeer het wel, maar dat duurt minstens 20 minuten, en als klaar ben met mijn verhaal, vol bizarre momenten, dan kan ik concluderen dat de strekking helemaal niet overgekomen is. Dus ik denk inmiddels: Ik vertel er gewoon niets meer over. Maar dat is ook zo onaardig. De mensen zijn tenslotte welgemeend meelevend.
Vandaag gaan we naar onze aankoopmakelaar. Die hebben we al minstens een halfjaar niet gesproken. We vertellen van het project Het Stadse Huis, de woningbouwvereniging, de aannemer, de Wooncoach en de Woonapp. En dat het maar niet opschiet. Omdat iedere contactpersoon die we spreken of opbellen om te vragen wat de voortgang toch in de weg staat, dat wij wel willen, zich heel blij en dankbaar toont met de opbouwende feedback, maar dat er dan nog steeds niets gebeurt. Nou ja, er is deze week wel weer íets gebeurd, gisteren is de wooncoach ontslagen.
Wooncoach: het mag wel het woord van het jaar worden. Zoekend naar een plaatje bij dit praatje zie ik dat er heel veel 'wooncoaches' zijn. Deze twee op dit plaatje ken ik trouwens niet. Ze hebben niets met dit verhaal te maken.
Onze aankoopmakelaar vindt 't ook een heel leuk project. Het Stadse Huis. Op papier dan. De prijs is volgens hem ook goed. Hij vindt t ook en bizar verhaal en belooft de woningbouwvereniging te gaan bellen. De man die daar over de nieuwbouwprojecten gaat kent hij waarschijnlijk wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten