In de auto op de radio hoor ik een interview van een uur met de documentairemaakster Elena Lindemans over haar film 'Moeders springen niet van flats', die later de avond uitgezonden zal worden. Thema zijn de maatschappelijke gevolgen van een streng euthanasiebeleid bij psychiatrische patiënten. Deze moeder leed aan grote stress met grote lichamelijke gevolgen. Haar lijden was zo ondraaglijk dat ze meerdere malen om euthanasie heeft gesmeekt, wat ze niet kreeg. Volgens de maakster vragen 500 mensen met psychiatrische problemen om euthanasie per jaar, krijgen zo'n 14 dat, en pleegt jaarlijks zo'n 50 van hen daarna zelfmoord.
Ze is - meer dan tien jaar na dato naar de flat gegaan en vraagt de mensen om wat ze ervan gemerkt hebben. Ik ga kijken. Heel indringend is het.
De flats roepen herinneringen op. Er wordt niet gemeld niet waar deze staan. De mensen spreken met een noordelijks accent, maar meer Fries dan Gronings. De moeder woonde in Appelscha. Ze doen me denken aan de flats in de wijk Groningse Vinkhuizen. Daar sprong rond 1982 een goeie vriend van mij af op Kerstavond.
Ik erger me eraan dat ik zoveel uitzendingen van de publieke omroep niet kan embedden. Iedereen is er toch bij gebaat dat films een groter publiek vinden? Embedden op blos is toch een uitstekende methode? Enfin: hier is de link.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten