In de boekhandel in Groningen eet ik taart en voer ik vrolijke luidruchtige gesprekken. Al die winkels die weer opengaan: het is er een dolle boel. Dan hoor ik de al jaren niet gehoorde maar onvergetelijke luide schorre stem van Klas, die roept: Lucie Theodora! Zij was mijn baas, lang lang geleden, toen ik in Maarssen werkte. We zijn nog eens samen op vrouwen auto klus cursus geweest. Zij werkt nu in Groningen.
Ik moet naar Ten Post, zeg ik. Mijn dorp ligt náást Ten Post, zegt zij. En zo verzeil ik zomaar in het beeldschone Woltersum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten