Naar Ten Post

De redactrice en ik komen er niet uit. Ik word niet blij van de pdf van het boekje, zeg ik, en straal daarbij uit: voor mij hoeft het eigenlijk niet meer. 

Ik vind de kleuren om de tekeningen te duister en te vet, het is me allemaal te bont, het ging toch over stilte? Je kan niet per mail over kleuren overleggen. Helemaal niet met een redactrice die tussen jou en de vormgever heen en weer mailt.. Kan ik niet even bij die vormgever langs en samen aan zijn scherm? Nou nee, dat doen we nooit. En bovendien: hij woont in Ten Post! 

Waar ligt Ten Post? Ten oosten van Ten Boer! Waar ligt Ten Boer? Ten oosten van Groningen. Richting Delfzijl. Dan ga ik wel even naar Ten Post op en neer, zeg ik. Zaterdag. Wanneer hij wil. Mag dat?

We krijgen van haar toestemming voor twee uur om het op te lossen. 

Dat wordt een uitje van een hele dag. Ruim twee uur heen, ruim twee uur terug. Het zijn wondere uren bij de vormgever. Begrijpt hij mij? Is het met mij eens? Doet hij wat ik vraag om er vanaf te zijn? Hoe dan ook. Na anderhalf uur zijn we er uit. Als het helemaal af is stuurt hij de laatste pdf, belooft hij. Hú!