Ook op de iPad staat de roman 'Nostalgie van het geluk' door de Belgische schrijfster Amélie Nothomb. Franstalig, dus het is in het Nederlands vertaald. Het boek is een pdf, een ongecorrigeerde proef, helaas zonder omslag. Hoe ik hier nu weer aan gekomen ben? Dat is merkwaardig aan mijn bonte verzameling e-boeken, die ik steeds meer ga waarderen voor achter de hand. Waarschijnlijk heb ik het als recensie-exemplaar aangevraagd.
Het is een raar fenomeen: kennis in deze gedigitaliseerde kennismaatschappij. Ik heb tamelijk weinig kennis paraat omdat ik voortdurend alles opzoek. Van Amélie Nothomb heb ik meerdere boeken in de kast staan - maar welke? Ze spreekt me aan, ze schrijft voor zover ik weet veel over Japan, is er als kind opgegroeid omdat haar vader er ambassadeur was. Ze is extreem, in haar waarnemingen, haar geldachtenexperimenten, voor mij. Ze onderzoekt de extremiteiten van de Japanse samenleving en mensen. De extreme arbeidsmoraal. Dat trekt mij dan weer in haar.
Maar veel meer dan deze vage noties komen er nu even niet boven. Het is hét moment om alles even op te zoeken en wijsneuzig over te schrijven. Nothomb schijnt redelijk populair te zijn en in veel landen vertaald. Zelf heb ik de meeste van haar boeken in de ramsj gekocht.
In dit boek beschrijft ze hoe ze met een Franse cameraploeg teruggaat naar Japan, naar het land van haar jeugd, naar haar eerste gouvernante die inmiddels tachtig is en haar eerste verloofde die nu 44 is. Ze ontmoet er de Japanse uitgeefster en vertaalster van haar werk. Ze gaan naar Fukushima, van de tsunami en de kernramp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten