Gedomesticeerd

Om te onderzoeken of we ringen zouden willen gaan we naar Baobab op de Elandsgracht. Dat is een winkel in mooie etnische snuisterijen, waaronder prachtige sieraden. Ik denk niet dat we het willen, maar toch wil ik het nader onderzoeken. Zelf draag ik af en toe enorme ringen, en Bobby draagt nooit een ring. Ik heb er allemaal gedachten bij, bij trouwringen. Dat het een soort dwangbuizen zijn, een boodschap aan de buitenwereld: BEZET. Maar kan ik het misschien ook als romantisch zien? Of wil ik alleen maar dat Bobby ja zegt als ik het met klem vraag? 

Bij Baobab leg ik de vraag uit: we willen graag uitzoeken of er een ring is die hij om zou willen en ook of hij überhaupt een ring wil. En of ik, etcetera.

De verkoopster heeft meer met dit bijltje gehakt, merk je. Ze neemt Bobby apart, van mij weg, en laat hem zien welke-ringen-mannen-kiezen. Zij laat hem ringen passen en daar komt al vrij snel de meest passende uit. Vervolgens doe ik er ook een om, om te kijken hoe dat staat, onze handen met dezelfde ring, om te voelen hoe dat voelt.

Ik vind grote opzichtige ringen leuk. Zelfde geldt voor oorbellen, armbanden Een viering van het leven. 

Aan Bobby's hand is een ring echt een Fremdkörper. Dat kun je die man toch niet aandoen! En mij ook niet. Dan zouden we gedomesticeerd zijn. Wat we in feite natuurlijk al lang zijn. Maar dat mag niemand weten. 

Mogen we een foto van de ringen? vraag ik. We gaan er nog een nachtje over slapen. Bereidwillig doet ze beide ringen om haar eigen ringvinger. Dan stopt ze ze in een laatje. Dat werkt natuurlijk nooit. 

Morgen hoort u van ons, beloof ik.