Kaukasus

Er is een nieuwe Vriendin. Ze heet Zukhra, en komt van de Kaukasus. Ik stap bij de Spiegelgracht uit tram 7 om naar het Rijksmuseum naar de nieuwe Philipsvleugel te gaan, wanneer een kleine vrouw met een Russisch accent vraagt waar het Rijksmuseum is. Dat is toch niet te missen op dat punt, zou je zeggen. Je wordt daar letterlijk verpletterd door het Rijksmuseum. Maar ik geef toe, als je dat niet weet dan zie je dat niet, want het staat er niet op.

Ik vraag waar ze vandaan komt en ze antwoordt: uit Amsterdam. En uit Rusland. Ze blijkt ook nog eens een Museumjaarkaart te hebben, wat ik niet verwacht. Als we binnen zijn en onze wegen scheiden (zij gaat naar Rembrandt, ik naar de nieuwe Philipsvleugel) denk ik: Wat bijzonder! Ik wil haar verhaal wel horen, en ik nodig haar uit voor de lunch. Ik heb nog nooit een Russin ontmoet, verklaar ik mijzelf. Over twee uur. Is dit niet heel duur? vraagt ze. Omdat ik geen idee heb van haar financiële situatie beloof ik dat ik betaal.

Wat een bijzondere ontmoeting! Ze is econome, ofzo, financiën, academisch, ze werkte in haar land van herkomst bij het Ministerie voor Gezondheid. Getrouwd met een Nederlandse man en nu woonachtig in Nieuw Sloten. Gelijk komen de beelden/vooroordelen voorbij over Hollands mannen en Russische bruiden. Mag ik u vragen stellen, vraag ik, want ik ben wel benieuwd. Dat mag. Ze praat al redelijk verstaanbaar Nederlands. Ze volgt 4 dagen per week Nederlandse les, 2 bij een ROC en 2 in een buurtcentrum. 

Haar man en spreken hun moedertaal met elkaar, vertelt ze. Hij kan geen Russisch, en zij geen Nederlands. Kaukasisch blijkt hun beider moedertaal. Hij komt uit Turkije, maar zijn grootouders zijn van de Kaukasus naar Turkije gevlucht. Ik snap het allemaal niet zo goed, je heb daar toch Georgië, Armenië en Azerbeidzjan. Haar land valt onder de Russische Federatie, zegt ze. 

Haar man meet wie ze drie jaar geleden getrouwd is, is nu met pensioen. In zijn werkende leven was hij tolk, ging mee met handelsdelegaties naar Oost Europa, naar diverse Russische republieken. Ooit was hun land een eigen land, zegt ze uit, tot het in de 19e eeuw bij Rusland werd ingelijfd. 

We praten veel en gedreven. Zij is mij dankbaar en blij, en ze weet niet half hoe wederzijds dat is. Ineens ben ik helemaal uit het gedoe met Bunnik, dat m'n hele vrije ochtend in beslag nam.