Retraite

Ik ben weer op mijn jaarlijkse retraite. Dit jaar zijn we in het Emmaüsklooster te Velp-Grave. Dat ligt een eindje onder Nijmegen. Het is een Kapucijnenklooster, maar er wonen geen Kapucijnen meer. Zogenoemde 'leken' zetten de Franciscaanse traditie voort.

Ik ben met een groep, en eerst hebben we een aantal uren aanvangsgejeuzel, maar dan wordt het werkelijk stil. We eten in stilte, drinken al dan niet samen kopjes koffie en thee in stilte, wandelen in stilte en wonen enige gebedsdiensten bij in stilte. Zó heilzaam is dit. Kan het iedereen aanbevelen.

Om te beginnen dwaal ik net voor het donker een uur door de tuin. Prachtige tuin. Groentetuin. Bos. Lanen. Af en toe een heiligenbeeld... Het is zó sfeervol, zó mooi herfst!

Bij de vrijdagavondboterham mogen we nog praten. Daar hoor ik dat bijna iedereen wat lekkers heeft meegenomen. Vanwege de ultieme soberheid hier. Op dat idee ben ik nog nooit gekomen. Wat hebben jullie dan méé? vraag ik nieuwsgierig. En denk meteen: had ik een miniflesje wijn mee willen nemen? Nootjes? Zou wel lekker zijn, zo 's avonds eenzaam op je celletje. Over wijn hoor ik ze niet. Sofia heeft dadels & vijgen, Arthur dropjes, Piet Gauleoises... 

Ik heb dan wel geen lekkers, maar wel tien boeken mee, beken ik, en mijn iPad vol muziek, en een koptelefoon... Ik hoop nu al dat ik er niets van ga nuttigen.