Voor de fans van Hendrik Groen (Pogingen iets van het leven te maken) is er een kort winterverhaal uitgebracht dat heet Zalig uiteinde meneer Lisowski. Deze persoon woont ook in een bejaardenhuis en merkt dat hij dementerend is. Hij wil euthanasie en bewandelt daar alle mogelijke officiële wegen toe, maar een zacht levenseinde zit er voor hem niet in. Dus bereidt hij zijn hardere levenseinde voor, en wel minutieus. Zijn laatste persoonlijke bezittingen naar de vuilnis, de laatste 300 euro naar het dieren-asyl, de goudvis in het aquarium, de route naar het dak voorbereid. Bijna houdt een Turkse schoonmaker hem tegen. Het is heel precies en droog opgeschreven. Geen sprake van golven emoties of wanhoop.
Over de eenzaamheid in het bejaardenhuis. En van het einde van het leven. In zijn eerste (dag)boek schrijft Hendrik Groen over een vriendenclubje in dat bejaardenoord, die samen leuke dingen doen en voor elkaar zorgen, en dat veel andere bewoners stinkend jaloers zijn. Deze meneer Lisowski noemt het clubje een keer, maar hij hoort er duidelijk níet bij.
Erg mooi. Kan het aanbevelen. Ik lees ergens een recensie van een lezer die het eerste boek té would be lollig vond en dit echt mooi. Daar kan ik bij aansluiten. Je las van mensen die dat eerste boek schaterend hebben zitten lezen. Ik helemaal niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten