Vandaag heb ik afscheidsetentje van Reenske, samen met Juud en Juul. Ze komen zo eten. Ik voel me een beetje verscheurd. Eigenlijk wil ik ook naar de Dam naar de steunbetuiging tegen de moord op twaalf Parijse cartoonisten. Maar dit is een moment van kiezen. Loyaliteit ten opzichte van de vriendschap gaat geloof ik boven de maatschappelijke betrokkenheid, maar toch...
Het is raar om de merken hoe verschillend wij vieren ook hier weer in staan. Eén van de vier weet maar net van het feit van de moord, één is helemaal tegen de demonstraties omdat ze het als ronkende retoriek en massahysterie beschouwt. De derde - psychotherapeute - had vandaag een angstige Marokkaanse cliënt. Zij had ook wel naar de Dam gewild. Maar we zijn bij mij. Het is een mooie traditie, onze etentjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten