Ignatiaans

De zondag breng ik grotendeels door in mijn kapelletje. Prachtige zachtaardige orgelmuziek op de boxen van organiste Gonny van de Maten. Ik heb een printje naast mij van de tweede nieuwsbrief Ignatiaans bidden voor in de Vastentijd. Die is via Facebook via Diane tot mij gekomen. Op internet lees ik dat al 10.000 mensen zich voor deze nieuwsbrief hebben ingeschreven. Op de radio is een item over dit fenomeen. EO. En zo ontdek ik dat de Jezuïet Nikolaas Sintobin (foto) van het Ignatiushuis in Amsterdam de motor achter de verspreiding van het Jezuïtisch gedachtengoed via de nieuwe media is. 

Hij werkt ook samen met de EO in het tv-programma waarin jonge BN-ers een week in het klooster gingen. Daar herinner ik me hem nog goed van, zo'n vriendelijke met de mensen meebewegende man in een dominee Grendaat-trui. Nu vertelt hij dat hij erg van zijn biertje bij het eten houdt, dat de vasten op zondag niet hoeft, en dat hij dus op zondag een lekker biertje bij het eten mag.

Blijkbaar vindt hij via de nieuwe media multichannel aansprekende vormen waar aarzelende geïnteresseerden mee willen doen zonder zichzelf geweld aan te doen.

Die dagelijkse nieuwsbrief vind ik wel een beetje veel. Dat zeggen de twee radiojournalisten ook. Ze hebben nog geen tijd gehad ze helemaal te lezen. De vrouwelijke journalist volgt de bijeenkomsten in het Ignatiushuis bij deze  Nikolaas. Er komen alleen maar vrouwen op af, vertelt ze. Wat haar het meeste treft is dat protestanten benadrukken wat ze allemaal níet mogen tijdens de vasten, en de katholieken welke kansen hen dit geeft.

Ik mail Diane wat zij aan de vasten en aan die brief heeft, maar zij gaat een verre reis maken en doet daarom dit jaar niet mee. Maar verder is ze dól op de vasten.

Dan haal ik een sixpack alcoholvrije Stenders-biertjes en bereid ik een verrukkelijke Bretonse vissoep met linzen en venkel. Die vasten zijn zo gek nog niet.