Menselijk kapitaal

Vanwege twee keer anderhalf uur in de file (de terugweg is er een vrachtwagen gekanteld in de Zeeburgertunnel en staat heel de A10 en Amsterdam zelf muurvast) doe ik mijzelf een avondje film cadeau. Ik denk naar de Chinese film 'Black Cole' te gaan, maar die blijkt in Kriterion te draaien, niet in Studio K. Zo raak ik verzeild in een mij geheel onbekende Italiaanse film Il Capitale Umano.

Wat een wonderlijke film. Na een feest fietst een kelner op de fiets naar huis. Onderweg wordt hij aangereden door een auto die doorrijdt.  Via vier personages wordt een zelfde tijdspanne belicht. Dino, een beetje een domme middelbare makelaar die graag bij de rich and famius wil horen. Zijn dochter Serena die verkering heeft met een jongen Massimo uit een nouveau riche-gezin in een kapitale villa. Carla, Massimo's moeder, beeldschoon, ooit actrice en nu doodongelukkig naast die keiharde zakenman. Iedereen is greedy. Het is een film over hebberigheid. 

De actrice die Carla speelt is prachtig. Zo mooi, zo ongezien en onzeker. Zie foto. Zij heet Valerie Bruni en is de zuster van de zangeres en voormalig Franse presidentsvrouw Carla Bruni.

Ik vind het een verrukkelijke film, maar hij geeft wel een ongemakkelijk gevoel. Dat je de motieven van de mensen uiteindelijk vaak niet kent. Dat je misschien wel niet weet waar je partner financieel allemaal mee bezig is. Dat er dronken en/of gevaarlijke gekken bij de weg zijn. Dat je einde elk moment daar kan zijn. Dat voor de verzekering jouw leven een bijzonder concreet bedrag waard is.