De herontdekking van de hemel: nu draai ik uit mijn studiejaren het album Plenty van de Pointer Sisters. Heerlijk om mee te zingen, om bij te dansen, en om het simmige gevoel door de vermoeidheid van een week hard werken enigszins te kanaliseren. I've Got the Shaky Flat Blues. Wat een heerlijke muziek, ook al is het in sommige nummers treurnis troef. Je gaat er vanzelf van dansen!
Wij hadden rond 1980 een close harmony clubje genaamd Stukken Beter, met de nog immer in mijn leven en op mijn blog figurerende personages Marg, Hani501, en Zus4. We traden op in buurthuizen en soms ook op het station van Groningen. Nu zou dat een flash mob heten. Een van de lievelingsliederen was 'Stort tranen uit, schreit luide weent en treurt....'
Groepen als de Pointer Sisters en The Roches waren ons lichtend voorbeeld, van een hoogte die we nooit, maar dan ook NOOIT zouden halen. Maar wel genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten