Vinyl

In de nieuwe huiskamer gaan we onze elpees en pick-up weer neerzetten, hebben we besloten na mijn bezoek vorige week aan de muziekman te Capelle. 

Ik zoek tegenwoordig met enige regelmaat op Spotify de muziek die ik op mijn achttiende, negentiende kocht en grijs draaide. Die raakt me nog altijd, heel erg, maar wel anders dan toen. Toen wás ik die muziek, ik ging er helemaal in op, zong luid mee, danste mee.

De lp die meestal boven komt drijven is Diana Ross' Touch me in the morning'. En dan zie ik weer dat hunkerende meisje dat ik was, net op kamers, weer voor mij. Zoekende ziel. Een bijzonder onconfortabel zolderkamertje aan de Bloemstraat, met alleen twee kleine dakraampjes. Er lag een donkerbruine planken vloer, waar ik donkergele vilttegels van de Kwantum op geplakt had. Ik had een oliekachel. 

Mijn platenspeler was mijn grootste bezit. En overal zocht ik naar koopjes-elpees. Al die liedjes van verlangen. De muziek was een erkenning van al die gevoelens.

Nu is het fijn om me merken dat mijn muzieksmaak weliswaar enigszins geëvolueerd is, maar dat ik deze soul ook nog heel erg navoel. Dat ik me dat leven op die zolderkamer nog heel goed herinner. En Diana Ross die dat begeleidde. My baby, my baby, my own. How could your daddy leave us all alone...