In de verhuischaos heb ik vandaag twee stilteplekken gecreëerd. De woonkamer en de slaapkamer. Hoe lang die zo blijven weet bijna niemand. Maar nu is het een wonder.
Bobby kijkt in zijn oude thuis naar voetbal. Om te relaxen. In het nieuwe huis zijn we nog verstoken van alle communicatiemiddelen, we hebben jgeen telefoon, geen internet, geen televisie. Dat doen we allemaal ná Bobby's verhuizing en die is pas over een week.
Gelukkig had ik aan de Zeeburgerdijk in de keuken een transistorradio'tje staan - voor het nieuws bij het ontbijt - en nu kan ik in bed naar Radio 4 luisteren. Net als vroeger. Dat is mooi, het leidt wat af.
De kleurenpsychologie houdt mij bezig. Hoe het kan dat de kleurenleer zegt dat wit rustgevend is en donkerrrood druk. Ik vond mijn vorige donkerrode slaapkamer het toppunt van rust, een behaaglijk gezellig holletje. Bobby wilde liefst alles gebroken wit. Prikkelarm zou dat zijn. We zijn al delibererend op diverse heel lichtgroenen uitgekomen. Ik ervaar al die lichte kleuren echter helemaal niet als prikkelarm. Misschien komt dat doordat mijn onrustige geest er tegenaan knalt en dat dat donkerrode kamer die onrust absorbeerde. Mensen zijn niet gelijk, en theorieën gaan niet voor iedereen op.
De nieuwe slaapkamer is nu even een oase van rust. Er komen nog lichtgroene verduistering gordijnen voor de Veluxramen. En ik heb er wat plantjes onder gezet. Beetje leven in de brouwerij.
Als je 'lichtgroene slaapkamer' googelt, dan blijkt het helemaal een concept.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten