Gelezen: Compassie van Stephan Enter. Alle romans gaan over liefde, over zoeken naar liefde, over gebrek aan liefde, over passie of gebrek aan passie, kortom: het menselijk onvermogen. Hier gaat een veertigjarige intellectueel via datingsites op zoek naar liefde. Hij heeft al diverse relaties achter de rug, maar nooit werd het meer dan dat het was, tot het weer eindigde.
Hier raakt hij na een tiental mislukte dates toch geïntrigeerd door een dertigjarige, een wetenschapster, en zij raken verliefd, het is allemaal heel erg leuk. Hij is haar eerste verkering, ze heeft littekens van snijden. Zijn probleem is - meent hij - dat hij niet opgewonden raakt door haar lichaam, én dat zij volgens hem faket tijdens het vrijen. Ze maakt veel geluiden, maar haar buik geeft geen rimpeling.
Al snel besluit hij het over 3 maanden uit te maken, nadat ze haar bul heeft. Hij maakt haar afstuderen mee, is dol op de familie, iedereen is dol op hem, maar hij maakt het enkele weken later toch uit. Het is een beetje de vraag bij wie hier een steekje los is: bij haar of bij hem. Hij is de betweterige kritische verteller, zijn perspectief volg je, maar de conclusie is geloof ik toch wel: het meeste bij hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten