Don't worry, be happy

Voor de derde keer op rij deze week ga ik naar Amsterdam. Vandaag gaat Diana voor in De Duif, en zij heeft de uitdagende titel gekozen: 'Geloof jij in de liefde? Met muziek van Bobby McFerrin, die ons mee gaat slepen. Ik houd niet zo erg van hem, maar ik wil me graag laten verrassen.

Terwijl ik ons over de nog zondagochtend-lege A2 naar Amsterdam rijd stel ik vast: Ik ga steeds meer op Vati lijken, die reed ook een aantal jaren op zondag stad en land af op zoek naar de juiste kerk. Het verschil is wel dat hij indertijd zijn vrouw en 6 kinderen dwong mee te gaan, zondag na zondag, en die wilden niet. Maar moesten. Maar dat is een ander verhaal.

Diana spreekt over Exen en over elkaar bij je huwelijk beloven dat je ooit een goede Ex zult zijn. De tekst 'Hebt uw vijanden lief' transponeert zij naar 'Hebt uw Exen lief.' Dat doet zij mooi. Het luik van je hart openzetten en de liefde laten stromen. Van Bobby McFerrin in zijn Psalm 23 het mooist. Ze eindigen met 'Don't worry, be happy'. Alle mensen in de kerk zwaaien lustig met hun voetjes.

Bij de koffie praten we met diverse mensen die ooit op een dag bij De Duif zijn binnengelopen, verrast werden, en bleven. Zo ook een vrouw van 85 uit Badhoevedorp, zij kwam er 30 jaar geleden met haar man toevallig langs en is altijd gebleven. Een andere vrouw komt uit Purmerend. Het is misschien helemaal niet zo raar om vanuit Utrecht in Amsterdam naar de meest vrijdenkende kerk van het land te gaan. Met een gemeente van een stuk of 60 mensen. Ze zijn allemaal fan van Diana als voorganger. 'Zij is de beste'. Ik ben best trots op haar.

Na afloop van de dienst gaan Bobby en ik met haar lunchen op het Amstelveld. En als we er toch zijn gaan we ook nog even een uurtje naar de nieuwe Scheltema. Kortom: Amsterdam hééft het.