Ons

Cas bracht dit boek een paar maanden geleden bij DWDD in als zijn Boek van de Maand, en daar ik haast elke vakantie een David Nicholls lees vind ik dat wel een goeie aanleiding om het mee te nemen. Een van de twee e-boeken die ik mee heb, ik lees ze op de iPad, die daardoor elk snel leegloopt. Ik herinner me nog hoe Cas het boek aanbeval: Álles zat er in, zei hij, psychologie, maatschappij, kunst, binnenwereld, buitenwereld... En - eh - het ging over een gezin met één zoon, voor hem heel herkenbaar. Daar reageerde Mathijs van Nieuwkerk toen heel leuk op.

Douglas, biochemicus van eindje in de vijftig vertelt de geschiedenis van zijn gezin, Us, Ons, Wij. De zeventienjarige zoon gaat het ouderlijk verlaten, en zijn kunstzinnige vrouw Connie overweegt ook te gaan, terug van the country naar London. Ze ziet het met zijn tweeën in dat grote countryhouse niet meer zitten.

Ze bedenken ten afscheid een Grand Tour door Europa: Parijs, Amsterdam, München, Venetië, Siena, Rome. Maar het gaat al snel mis tussen vader en rebellerende zoon. De zoon gaat er met een rebellerende accordeoniste van tussen. Moeder ziet het niet meer zitten, gaat terug naar huis, vader realiseert zich ten diepste wat hij allemaal fout heeft gedaan en reist als een gek door Europa op zoek naar zijn zoon om excuses aan te bieden.

Eind goed al goed? In zekere zin. Ondanks een grote toenadering en verzoening verlaat Connie Douglas toch en is het aan hem een glimp te vinden om er de komende jaren wat van te maken, en die glimp is er.